“Bunlar hep geçmişin karanlığında olup bitmiş işlerdi. Don Achille doğasındaki canavarlığını biz doğmadan önce sergilemiş olmalıydı. Önce. Lila bu formülü çok sık kullanırdı, hem okulda, hem okul dışında. Öte yandan bizden önce olup bitmiş şeyleri pek önemsemediği gibi –büyüklerin ya sustuğu ya çekinerek dillendirdiği şer yüklü olaylar– gerçekten bir “önce” olup olmadığını da önemsemezdi. O dönemde onu kararsızlığa iten hatta kimi zaman sinirlendiren de buydu. Biz arkadaş olduğumuzda şu saçma şeyden –bizden önce– o kadar çok söz etti ki sonunda sinirini bana da iletmeyi başardı. Bu, bizim içinde olmadığımız, çok uzun bir dönemdi; Don Achille’nin herkese ne mal olduğunu gösterdiği zamanlardı: belirsiz bir mineral-hayvan fizyonomisi içinde kötü bir yaratıktı ve o –sanki– herkesin kanını dökmüştü ama onun hiç kanı akmamış, onu tırmalamak bile mümkün olmamıştı.”
Ferrante, E. (2015) [2011]. Benim Olağanüstü Akıllı Arkadaşım, Eren Yücesan Cendey (çev.), Everest Yayınları, s. 47.