“Peki birkaç gecedir şehirde dolanmaya başladığı söylenen şu arabalar gerçekten var mı? Yoksa birkaç hayalperest uykusuzun uydurduğu bir palavra mı? Radyoda şarkılar çalıyor, canlı yayınlar hiç olmadığı kadar evham yüklü. Söylentilerin aslı nedir? Gerçeğin sınırlarını kim bu kadar genişletti? Önce siren sesleri başlıyor, ambulans şehrin boğazına saplanan bir hançere dönüşüyor. Hiç doğmamışların öfkesi bulaşıyor cinnete meyilli herkese. Şehir çatırdamaya başlıyor. Hafızasını kaybetmekte ısrarcı. Yolunu izini kaybetmiş biri bula bula burayı bulmuş diyecekler. Seneler sonra bunları anlatacaklar. Radyoda şarkılar çalıyor. Tüm bunların ortasında bir radyo şehre unutmamayı öğretiyor.”
Bu güzel skit’i kirletmek istemiyorum ama yine de karşılaşmamı paylaşmaktan kendimi alıkoyamadım. Rap dinlemeyi çok seviyorum ama genelde tek tek şarkılar dinliyorum. 90 BPM’in 2019’da yayımladığı Şehir FM albümü beni farklı yerlerden yakaladı. İçinde sevdiğim çok fazla şey vardı. Başkasına basit gelebilir bu ilgiler: hikayecilik, şehir, rap, melankoli ve dekadans. Terminolojiyi öğrenemedim ama “rap opera” dedikleri türe giriyor diye düşünmüştüm. Lise yıllarında dinlediğim Bir Pesimistin Gözyaşları’ndan sonra sürekli baştan sonra dinlediğim ilk albüm olmuştu. Doruk noktasıysa bu alıntıydı.